هوایی از جنس بهانه ...

باز هم نشد که بی خیال عادت های بی ساعت شوم!

یادم افتاد که خوب است پیش از هر چیز به حمام بروم... دیروز برای خوردن چیزی نگرفته بودم و احساس گرسنگی  عجیب.. بدم نمیومد تا مدتی با مهبود قهر کنم اینم به حساب همه نازهایی که بدون اندکی وقفه پاسخ داده می شد.

رفتنم رو به کافه تریا بهونه کردم تا کمتر باهاش باشم، در طول این مدتی که موههایم خشک می شد با مامان و همچنین راحله صحبت کردم. بابا امروز قرار بود بره جلسه، یاد اون روزها  بخیر انگار اصلن این دوره ها بزرگ نمی شوند!

لباسی که آخرین روز به نیت مامان با مهبود خریدیم رو پوشیدم. احساس کردم با مدل موهام زیباتر شدم... هوا آفتابی و آشنا بود ولی همه غریبه! بهترین و شاید گرونترین غذای کافه تریا رو  که گریل فیش بود  انتخاب کردم. سعی کردم بخورم به نیت  هفتگی یک وعده سی فود سالم... روبروی تلویزیون نشستم. دلم مهبود هم نمی خواست دلم یک حرکت می خواست!!  بعد از غذا  به دانشکده نرفتم وبعد از کمی خرید از 108 به کتابخونه رفتم. ردیف های اول نشستم. باید بهتر میشد جواب مریم رو دادم ولی با این جواب فیدبک های خیلی عجیب همین! از کیت و سحر گرفتم. باران نمیومد و اما هوای من همچنان گرفته بود... مهبود رو هم کمی اذیت کردم... دلم یک حرکت می خواست!!!

بعد از تاریک شدن هوا و کال پرخیال مامان، آبریزش بینی نچندان در این روزها عجیب  و نیش های پی در پی پشه ها باعث شد که سریع مکان مطالعه رو ترک کنم...بعد از خرید میوه، شمع، آلوورا، پاستیل و شیر سویا به سمت اتاق اومدم. تاریکی راهرو از دور ، نشون از اون بود که همسایه های من نیستند. عطسه های پی در پیم نشون میداد که راستی راستی سرما خوردم. یک قرص ادالت کلد و paracetamol شاید می تونستن راحتم کنن... کمی استامبولی درست کردم! مهبود حسابی عصبانی شده بود ... خلاصه کمی باهاش حرف زدم و همونجا که کنار لپ تاپ رو تخت خوابم برد.

برنج و میوه رو بعد از بیدارشدن خوردم، در حالی که بعد از من این مهبود بود که می خواست بخوابد... چه حرکت همزمانی بود امروز...

امروز فهمیدم که چقدر دور شدم، از خودم و از دیگران...  مهبود متقاعدم کرد که دیگه نمیاد

خدایا کمکم کن!!! بتونم دوست بدارم و دوست داشته شوم... خانواده ام رو همیشه سلامت، سربلند و شاد نگه دار... آمین